Çocuk Masalları

Zıpzıp Tavşan ve Gökkuşağı Köprüsü Çocuk Masalı

Bir zamanlar yemyeşil bir ormanda neşeli bir tavşan yaşardı. Adı Zıpzıp’tı çünkü sürekli zıplayarak ormanın her köşesini keşfederdi. Zıpzıp’ın en büyük hayali, gökyüzüne uzanan Gökkuşağı Köprüsü’ne ulaşmaktı. Ormanın yaşlı kuşları sık sık şöyle derdi: “O köprü çok özel bir yere açılır. Orada dilekler gerçek olur.”

Bir gün, Zıpzıp cesurca bir karar verdi: “O köprüyü bulacağım ve en büyük dileğimi gerçekleştireceğim!” dedi ve macerasına başladı.

Zıpzıp, gökkuşağına ulaşmanın kolay olmadığını biliyordu. Yaşlı bilge kaplumbağa, “Gökkuşağı Köprüsü’ne ulaşmak için yedi renkli damlayı bulman gerek,” dedi. Zıpzıp hemen aramaya koyuldu.

İlk olarak bir çayıra gitti. Çayırdaki kırmızı bir çiçeğin üzerinde ilk damlayı buldu. Çiçeğe teşekkür etti ve yoluna devam etti. Bir süre sonra, sarı bir kelebeğin kanatlarında ikinci damlayı gördü. Kelebek, “İyi kalbinle bu yolculuğu başarabilirsin,” dedi ve damlayı Zıpzıp’a verdi.

Yoluna devam ederken, Zıpzıp bir derenin kenarında sıkışmış bir kaplumbağa gördü. Kaplumbağa, “Bana yardım eder misin?” diye sordu. Zıpzıp hiç düşünmeden yardım etti ve kaplumbağa ona yeşil damlayı hediye etti. Kaplumbağa, “Yardımlaşma, köprüye giden en önemli adımlardan biridir,” dedi.

Sonraki günlerde Zıpzıp, mavi damlayı gölde yüzen bir balıktan, turuncu damlayı güneş batarken bir ağacın dalından, mor damlayı ise yıldızların altında parlayan bir kayadan buldu. Her damlayı bulduğunda, köprüye biraz daha yaklaştığını hissediyordu. Ancak hâlâ bir damla eksikti: pembe damla.

Zıpzıp, pembe damlayı bulmak için her yeri aradı ama bir türlü bulamadı. Tam umudunu kaybedecekken bir serçe yanına geldi. Serçe, “Pembe damla senin kalbindeki cesaret ve sevgiden gelir,” dedi. Zıpzıp şaşkınlıkla, “Ama benim kalbimde nasıl bir damla olabilir?” diye sordu. Serçe gülümsedi, “Kendi kalbine inan ve gökkuşağına ulaş,” dedi.

Zıpzıp, elindeki damlalarla gökyüzüne baktı. Birden gökkuşağı parlamaya başladı ve yere doğru indi. Gökkuşağı Köprüsü ortaya çıkmıştı! Zıpzıp, köprüden yukarıya tırmanmaya başladı. Köprünün sonunda, Zıpzıp’ın en büyük dileği gerçekleşti: Ormanın tüm hayvanlarının birlikte neşeyle yaşayacağı, barış dolu bir yer hayali gerçek oldu. Gökkuşağı, tüm ormana mutluluk saçtı ve Zıpzıp herkesin kahramanı oldu.

O günden sonra, Gökkuşağı Köprüsü ormanın bir sembolü haline geldi. Hayvanlar, Zıpzıp’ın cesareti ve iyiliği sayesinde birbirine daha da kenetlendi. Zıpzıp ise her gece gökyüzüne bakıp, “Küçük bir iyilikle büyük hayaller gerçekleşir,” diye düşündü ve mutlulukla uyudu.