Çocuk Masalları

Uykusuz Ayı ve Şarkı Söyleyen Dere Çocuk Masalı

Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanda yaşayan kocaman bir ayı vardı. Adı Tonton’du. Tonton çok sevimli bir ayıydı, ama bir sorunu vardı: Ne yaparsa yapsın bir türlü uyuyamıyordu! Oysa kış yaklaşıyordu ve Tonton’un uzun bir uykuya yatması gerekiyordu. Arkadaşları tavşan, sincap ve baykuş, "Tonton, uyumazsan çok yorgun düşersin," diyorlardı. Ama Tonton ne kadar uğraşsa da gözlerini kapatıp uyuyamıyordu.

Bir gün, yaşlı bir tilki Tonton’a bir sır verdi: "Ormanın ortasında bir dere var. Bu dere, uyuyamayanlara ninni gibi şarkılar söyler. Belki sana da yardım eder," dedi. Tonton bu fikri çok sevdi ve ertesi sabah erkenden yola çıktı. Büyük pençeleriyle ağaç köklerini aşarak, taşların üzerinden atlayarak ilerledi.

Yolda bir tavşanla karşılaştı. Tavşan, "Merhaba, Tonton! Nereye gidiyorsun?" diye sordu. Tonton, "Şarkı söyleyen dereyi bulmaya gidiyorum. Belki o zaman uyuyabilirim," dedi. Tavşan, "O dereyi bulmak zordur ama sana yardım edebilirim," diyerek Tonton’a katıldı.

Birlikte yürürlerken hafif bir rüzgar esti. Bu rüzgarın içinde bir melodi duyuyorlardı. Rüzgar onlara yol gösteriyor gibiydi. Peşine takıldılar ve sonunda kocaman bir göle ulaştılar. Gölün kenarında bir sincap oturuyordu. Sincap, "Buraya neden geldiniz?" diye sordu. Tonton, "Uyuyamıyorum. Şarkı söyleyen dereyi bulmaya çalışıyorum," dedi. Sincap gülümsedi ve "O zaman doğru yerdesiniz. Dere hemen şu tepenin arkasında," dedi.

Tonton, tavşan ve sincap birlikte tepeyi aştılar. Gerçekten de tatlı bir melodi duymaya başladılar. Dere, taşların arasından akarken bir ninni gibi şarkı söylüyordu. Bu ses o kadar huzur vericiydi ki, Tonton’un gözleri yavaşça kapanmaya başladı. Tam o sırada dere, "Merhaba, Tonton. Seni bekliyordum," dedi.

Tonton şaşkınlıkla, "Sen... konuşabiliyor musun?" diye sordu. Dere, "Evet. Ben doğanın sesiyim. Uyuyamayanlara huzur getiririm. Şimdi gözlerini kapat ve beni dinle," dedi. Tonton dereyi dinlemeye başladı. Dere, "Şırıl şırıl... Şırıl şırıl..." diyerek tatlı bir melodi mırıldanıyordu. Tonton’un göz kapakları ağırlaştı, nefesi derinleşti ve sonunda kış uykusuna daldı.

Tavşan ve sincap, Tonton’u büyük bir yaprak battaniyeyle örttüler ve onun huzurlu bir şekilde uyumasını izlediler. O kış boyunca Tonton, şarkı söyleyen derenin ninnisiyle derin bir uykuya daldı. İlkbahar geldiğinde, dinlenmiş ve mutlu bir şekilde uyandı.

Tonton artık biliyordu: Bazen sadece doğayı dinlemek bile insanın – ya da bir ayının – ihtiyacı olan huzuru getirebilirdi.