Çocuk Masalları

Ayışığı Kuyusunun Sırrı

 Bir zamanlar, Ayışığı Ormanı adında, geceleri ay ışığıyla parlayan bir orman vardı. Ormanın tam ortasında bir kuyu bulunuyordu. Bu kuyu sıradan bir kuyu değildi; her dolunayda, kuyudan gümüş ışıklar yükselir ve ormanı aydınlatırdı. Ama bir gün, kuyunun ışıkları birden kayboldu.

Küçük bir fare olan Çıtır, bu değişikliği fark etti. “Kuyumuzun ışıkları gitmiş! Orman çok karanlık oldu,” dedi. Arkadaşları tavşan Zıp Zıp ve kuş Tüy ile bir plan yapmaya karar verdiler.

“Bu kuyunun sırrını çözmeliyiz,” dedi Çıtır. İlk olarak kuyunun yanına gittiler ve dikkatlice etrafını incelediler. Kuyunun taşlarına kazınmış bir yazı gördüler:
“Ayışığını geri getirmek için üç parlayan inciyi bulun.”

Çıtır heyecanla, “Hadi inciyi bulmaya başlayalım!” dedi. İlk olarak, gölün yanındaki sazlıkların arasında inci aramaya karar verdiler. Oraya vardıklarında, suyun üzerinde yüzen küçük bir kaplumbağa gördüler.

Kaplumbağa, “Parlayan inci mi arıyorsunuz? Gölün derinliklerinde bir ışık gördüm, ama suyun içinde yol gösterecek bir şey bulmanız gerek,” dedi. Kuş Tüy, yakındaki bir dallıkta parlayan bir yosun buldu. Yosun ışık saçıyordu!

Yosunu kullanarak gölün altındaki ilk inciyi buldular. İnci, ışıldıyordu ve çok güzel bir şekilde parlıyordu. Kaplumbağa, “Başarılı oldunuz! Diğer iki inciyi aramaya devam edin,” dedi.

İkinci inciyi aramak için rüzgarın savurduğu yaprakların peşine düştüler. Ormanın içinde bir açıklığa vardılar ve burada bir sincabın ağacının dallarına asılmış bir inci buldular. Ancak sincap, “Bu inciyi almak istiyorsanız bana biraz fındık toplamalısınız. Aç kaldım!” dedi.

Çıtır ve Zıp Zıp hemen ormanda fındık topladı. Fındıklar toplandığında, sincap inciyi onlara verdi. Şimdi iki incileri vardı.

Son inciyi aramak için dağın tepesine çıkmaları gerekiyordu. Dağın zirvesine ulaştıklarında, parlak bir taş yığını gördüler. Taşların arasında inci saklanmıştı. Ancak taşlar çok ağırdı. Hep birlikte güçlerini birleştirip taşları kenara taşıdılar ve üçüncü inciyi buldular.

Üç inciyi kuyunun yanına getirdiklerinde, kuyunun içinden hafif bir ses duyuldu:
“Teşekkür ederim, dostlarım. İyilik ve cesaretle ışığımı geri getirdiniz.”

Kuyudan yeniden gümüş ışıklar yükselmeye başladı. Ayışığı Ormanı, eski güzel haline kavuştu. Çıtır, Zıp Zıp ve Tüy, dostluk ve dayanışma sayesinde büyük bir işi başarmıştı.

O günden sonra, Ayışığı Kuyusu’nun sırrı herkesin dilindeydi. Ormandaki hayvanlar, bu üç küçük kahramanın hikayesini gururla anlattılar.