Çocuk Masalları

Minik Kaplumbağa ve Parlayan Yıldız Çocuk Masalı

Bir zamanlar yemyeşil bir ormanda yaşayan küçük bir kaplumbağa vardı. Adı Minik’ti. Minik, diğer kaplumbağalardan çok farklıydı çünkü geceleri gökyüzüne bakmayı çok severdi. Parlayan yıldızları izler, hayaller kurar ve bir gün yıldızlardan biriyle konuşmayı hayal ederdi.

Bir gece, Minik gökyüzünde her zamankinden daha parlak bir yıldız gördü. Bu yıldız diğerlerinden farklıydı çünkü sanki göz kırpıyormuş gibi parlıyordu! Minik heyecanla, “Ah, keşke o yıldızla konuşabilsem!” dedi.

Tam o anda, yıldızdan parlak bir ışık süzüldü ve Minik’in önüne küçük bir yıldız düştü. Yıldız, gülümseyerek konuştu: “Merhaba! Adım Parla. Dileğini duydum ve seni ziyarete geldim.” Minik çok şaşırmıştı ve hemen sordu: “Gerçekten mi? Ama senin gökyüzünde olman gerekmiyor mu?”

Parla nazik bir sesle yanıt verdi: “Gökyüzünde olmak harika ama bazen başka dünyaları görmek istiyorum. Bana ormanını gösterir misin?” Minik, Parla’nın bu isteğine çok sevindi ve onu sırtına alarak ormanda bir yolculuğa çıktı.

Önce çiçeklerin açtığı, kelebeklerin dans ettiği bir çayıra gittiler. Parla, etrafına hayranlıkla bakarak, “Bu çiçekler yıldızlardan bile güzel!” dedi. Minik, Parla’nın neşesinden mutlu oldu ve birlikte göl kenarına yürüdüler. Gölde ay ışığının yansımasını gören Parla, heyecanla, “Bu suyun parıltısı tıpkı benim ışığıma benziyor!” dedi. Ancak bir süre sonra Parla’nın ışığı hafifçe azalmaya başladı.

Minik endişeyle sordu: “Parla, iyi misin?” Parla üzgün bir şekilde yanıtladı: “Gökyüzüne dönmem gerekiyor. Burada fazla kalırsam ışığım sönebilir.” Minik, dostunu kaybetmek istemiyordu ama ona yardım etmesi gerektiğini biliyordu. “O zaman seni gökyüzüne geri götürmeliyim!” dedi kararlılıkla.

Bir tepeye tırmanması gerektiğini biliyordu. Minik, Parla’yı sırtına aldı ve yorulmasına rağmen asla pes etmedi. Tepeye vardığında, nefesini toparlayarak sordu: “Hazır mısın, Parla?” Parla, ışıldayan bir şekilde gülümseyerek, “Sonsuza kadar dostum olacaksın, Minik. Bunu unutma,” dedi. Minik, tüm gücüyle Parla’yı gökyüzüne fırlattı.

Parla gökyüzüne geri döndüğünde Minik’e ışıkla bir kalp şekli yaptı. Minik mutlulukla yıldızına baktı ve o gece dostluğun ne kadar güçlü bir bağ olduğunu öğrendi. “Artık her gece gökyüzüne baktığımda, Parla’nın benim için parladığını bileceğim,” diye düşündü. Parla da gökyüzünden Minik’i asla unutmuyordu.

O günden sonra Minik, her gece dostu Parla’yı selamladı. Parlayan yıldızın ışığı, Minik’in kalbini ve ormanı her zaman aydınlattı.