Çocuk Masalları

Mavi Tüy ve Gökyüzü Macerası Çocuk Masalı

Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil ormanların, uçsuz bucaksız gökyüzünün olduğu bir diyarda, özgürce uçan bir kuş ailesi yaşardı. Bu ailenin en küçük üyesi Minik Kanat’tı. Minik Kanat henüz uçmayı öğrenmemişti, ama gökyüzünü keşfetme hayaliyle doluydu. Her gün kardeşlerinin nasıl süzüldüğünü izler, içinden "Ben de uçabilmeliyim!" diye geçirirdi.

Bir gün, ormandaki en yaşlı ve bilge kuş olan Bay Tüy, Minik Kanat’ın yanına geldi. O, tüyleri bembeyaz olmuş, bilgeliğiyle herkesin saygı duyduğu bir kuştu. Kanadının altından parlak mavi bir tüy çıkardı ve Minik Kanat’a uzattı.

“Bu tüy sihirli. Eğer cesaretle bir şey denersen, sana yardım eder,” dedi Bay Tüy.

Minik Kanat heyecanla tüyü aldı. Tüyü göğsüne bastırdı ve annesine döndü.

“Anne, gökyüzünü keşfetmek istiyorum!” dedi gözleri parlayarak.

Annesi gülümseyerek, “Uçmayı öğrenmek zaman alır, ama sen denemeye devam etmelisin,” dedi ve başını sevgiyle okşadı.

Minik Kanat o gün ilk uçma denemesine başladı. Kanatlarını açtı, yukarı doğru zıpladı ama sadece birkaç saniye havada kalabildi. Sonra yumuşak çimenlere düştü. Kanatlarını sarkıttı ve üzüntüyle içini çekti. Tam o sırada elindeki mavi tüy hafifçe parladı. Birden kulağına fısıldayan bir ses duydu:

“Cesaretini kaybetme! Gökyüzü cesur kanatlara aittir.”

Minik Kanat şaşkınlıkla tüyü eline aldı. Tüy ona gerçekten yardım ediyor muydu? O an içinde bir umut belirdi. “Pes etmeyeceğim!” dedi kararlı bir sesle.

Her gün daha fazla çalıştı. Önce küçük dallardan atladı, sonra daha yüksek dallara tırmandı. Güçlendikçe daha cesur oldu. Ormandaki diğer kuşlar onun azmini görünce hayran kaldılar. Bir sabah, Minik Kanat en yüksek ağaca tırmandı ve uçmak için hazırlandı.

“Bu sefer başaracağım!” dedi kendi kendine.

Kanatlarını açtı, mavi tüyü sımsıkı tuttu ve kendini boşluğa bıraktı. İlk başta biraz dengesizdi ama sonra havada süzülmeyi başardı! Rüzgâr tüylerini okşuyor, gökyüzü ona kollarını açıyordu. Mavi tüy parlamaya devam ediyordu ve sanki ona rehberlik ediyordu.

Minik Kanat o gün sadece uçmayı öğrenmekle kalmadı, gökyüzünün güzelliklerini de keşfetti. Yükseklikten baktığında ormanın ne kadar büyük olduğunu gördü. Ağaçlar dans ediyor, nehirler pırıl pırıl parlıyordu. Bulutlar ona gülümsüyordu sanki.

Sevinç içinde aşağıdaki kuşlara seslendi: “Gökyüzü harika! Herkes bunu görmeli!”

O günden sonra Minik Kanat, arkadaşlarına uçmayı öğretmeye başladı. Artık gökyüzü onun oyun alanıydı. Ormandaki kuşlar onun cesaretinden ve azminden ilham aldı. Bilge Bay Tüy, bir gün ona bakıp gülümsedi ve “Senin içindeki güç, her zaman senden yanaydı. Mavi tüy sadece sana bunu hatırlattı,” dedi.

Minik Kanat başını salladı. Artık biliyordu ki gerçek sihir, cesaret etmek ve pes etmemekti. Ve böylece Minik Kanat, hayalini gerçekleştirerek gökyüzünde özgürce uçan bir kuş olmuştu.