Çocuk Masalları

Kristal Kule’nin Işığı Çocuk Masalı

Bir zamanlar, Yıldız Tepesi’nin zirvesinde parıldayan bir kule vardı. Bu kule, geceleri tüm ormana ışık saçar, hayvanların yolunu bulmasına yardımcı olur ve ormana büyülü bir güzellik katardı. Kristal Kule, ormanın kalbi gibiydi; onun ışığı olmadan orman, neşesini ve güvenliğini kaybederdi. Ancak bir sabah, kule birden sönüverdi. Işığı kayboldu ve orman karanlığa gömüldü. Hayvanlar endişelenmeye başladı, çünkü karanlık, ormanın her köşesine korku salmıştı.

Küçük bir kirpi olan Pofuduk, kulenin yanına gitti ve sönmüş taşlara baktı. “Kristal Kule ışığını kaybettiyse, orman da yolunu kaybeder! Onu eski haline getirmeliyiz,” dedi, kararlı bir sesle.

Arkadaşları kuş Çıtırcık ve tavşan Fındık da bu fikre katıldı. “Evet, birlikte çalışırsak başarabiliriz!” diye ekledi Çıtırcık, kanatlarını çırparak.

“Hemen yola koyulalım!” dedi Fındık, heyecanla zıplayarak.

Üç arkadaş, kuleye daha yakından baktıklarında, girişinde eski bir taş levha buldular. Taşın üzerinde şu yazıyordu:
“Kulenin ışığını geri getirmek için üç yıldız kristali bulun. Bu kristaller, ormanın farklı yerlerinde gizlidir.”

Pofuduk, Çıtırcık ve Fındık, hemen harekete geçti. İlk yıldız kristalini bulmak için Ayışığı Şelalesi’ne gittiler. Şelale, gümüş rengi sularıyla ormana büyüleyici bir güzellik katıyordu. Şelalenin kenarında hafifçe parlayan bir taş gördüler. Ancak taş, şelalenin altında bir kaya parçasına sıkışmıştı.

“Birlikte hareket edersek bu kayayı kaldırabiliriz,” dedi Fındık, kararlı bir sesle.

Üçü birlikte çalışarak kayayı kaldırdı ve ilk kristali çıkardılar. Kristal, ellerinde hafifçe parlıyordu.

İkinci yıldız kristalini bulmak için Gökkuşağı Mağarası’na girdiler. Mağara, renkli taşlarla doluydu ve her adımda farklı renklerde ışıklar yansıyordu. Mağaranın içinde parlayan bir taş gördüler, ancak taş, yüksek bir kayalığın üzerindeydi.

“Kanatlarımla yukarı uçup taşı getirebilirim,” dedi Çıtırcık, kendinden emin bir şekilde.

Dikkatlice yukarı uçtu ve ikinci kristali aldı. Kristal, mağaranın renklerini yansıtıyordu.

Son yıldız kristalini bulmak için Sessiz Orman’a gittiler. Ormanın en karanlık köşesinde hafifçe parlayan bir ışık gördüler. Ancak kristal, bir grup uyuyan yarasanın yakınındaydı.

“Onları rahatsız etmeden kristali alabiliriz,” dedi Pofuduk, sessizce ilerleyerek.

Üçü birlikte, yarasaları uyandırmadan kristali aldılar. Kristal, ellerinde hafifçe titriyordu.

Üç kristali kuleye getirdiklerinde, onları kulenin ortasındaki kristal yuvasına yerleştirdiler. Bir anda, kule ışıl ışıl parlamaya başladı. Işık, ormanın her köşesine yayıldı ve hayvanlar sevinçle bir araya geldi.

“Başardık!” diye sevindi Pofuduk, arkadaşlarıyla birlikte.

Orman yeniden aydınlandı ve hayvanlar mutlu bir şekilde kutlama yaptılar. O günden sonra, Kristal Kule her gece parlamaya devam etti ve bu üç arkadaşın hikayesi nesilden nesle anlatıldı.

Pofuduk, Çıtırcık ve Fındık’ın dostluk ve cesareti, Kristal Kule’yi kurtarmıştı. Bu macera, ormanın her köşesinde anlatıldı ve üç arkadaş, ormanın kahramanları oldu.