Çocuk Masalları

Karlarla Kaplı Ormanda Kaybolan Ayıcık Çocuk Masalı

Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, bembeyaz karlarla örtülmüş büyülü bir orman varmış. Bu ormanın adı Kristal Ormanı’ymış. Ağaçların dalları karla kaplı, yerde parlak buz kristalleri ışıldarmış. Bu ormanda herkes birbirine yardım eder, dostça yaşarmış.

Ormanda küçük, sevimli bir ayıcık yaşarmış. Adı Pofuduk’muş. Pofuduk kış mevsimini çok severmiş. Her sabah ormanın içinde hoplaya zıplaya dolaşır, karların üstünde minik patileriyle izler bırakırmış. Ancak bir gün Pofuduk, o kadar çok eğlenmiş ki evinden çok uzaklaştığını fark etmemiş.

Hava soğumuş, güneş batmaya başlamış. Pofuduk etrafına bakmış ama her yer birbirine benziyormuş. Üstelik kar yağışı da hızlanmış! Ayıcık korkuyla kendi kendine mırıldanmış: “Ah, evimin yolu nerede? Eğer burada kalırsam çok üşürüm!”

Tam o sırada bir kar tanesi kadar zarif bir ses duymuş. “Merhaba, küçük dostum! Yardıma mı ihtiyacın var?” Pofuduk başını kaldırmış ve karşısında kocaman kanatları olan bir kardelen baykuşu görmüş. Bu baykuşun adı Buzpırıltı’ymış ve Kristal Ormanı’nın en bilge canlısı olarak tanınırmış.

Pofuduk biraz utanarak anlatmış: “Kayboldum ve eve nasıl döneceğimi bilmiyorum…” Buzpırıltı nazikçe gülümsemiş: “Merak etme, küçük dostum. Eğer dikkatlice dinlersen, ormanın sana yol göstereceğini bilmelisin. Burada herkes birbirine yardım eder.”

Sonra Buzpırıltı, Pofuduk’u kanatlarının altına almış ve ormanda dolanmaya başlamışlar. Yolda bir grup kırmızı burunlu tavşan görmüşler. Tavşanlar, Pofuduk’un pati izlerini takip ederek geldiği yolu bulmaya çalışmış. Daha sonra bir kardan tilki onlara katılmış. Tilki, karın altındaki yosunları koklayarak yönlerini bulmalarına yardım etmiş. Hep birlikte ilerlerken Pofuduk artık korkmamaya başlamış, çünkü yalnız olmadığını anlamış.

Sonunda Pofuduk’un evinin yakınlarındaki koca çam ağacına varmışlar. Pofuduk sevincinden hoplayıp zıplamış. “Çok teşekkür ederim, Buzpırıltı! Teşekkür ederim, tavşanlar ve tilki arkadaşım! Eğer siz olmasaydınız eve dönemeyebilirdim.”

Buzpırıltı bilge bir sesle demiş ki: “Unutma, Pofuduk. Birlikte çalışınca en zor yollar bile aşılır. Ormanda yalnız değilsin; burada hepimiz dostuz.”

O günden sonra Pofuduk, ormanın ona sunduğu dostların kıymetini daha iyi anlamış. Ve bir daha karla kaplı ormanda dolaşmaya çıktığında, nereye gittiğine daha çok dikkat etmiş.