Çocuk Masalları

Gizemli Göl Çocuk Masalı

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, küçücük bir kasaba varmış. Bu kasabanın tam ortasında, suları cam gibi berrak ve yıldızlarla dolu bir göl bulunurmuş. Bu göl o kadar güzelmiş ki, herkes ona "Gizemli Göl" dermiş. Gölün adı sadece güzelliğiyle değil, taşıdığı sırlarla da anılırmış.

Her gece, gölün yüzeyi ay ışığıyla parladığında, kasabanın çocukları göl kenarına gider ve dilek tutarlarmış. Birbirlerine sarılarak dileklerini göle fısıldarlar, sonra da gölün sularında yıldızların yansımasını izlerlermiş. Derler ki, bu göl sadece kalpten gelen dilekleri gökyüzüne taşırmış. Dürüst, sevgi dolu ve masum kalplerin dilekleri, bir sabah mutlaka gerçek olurmuş.

Bir gün, kasabaya genç bir kız gelmiş. Bu kızın adı Elif’miş. Elif’in gözleri her zaman biraz hüzünlüymüş çünkü ailesinden uzak bir yerde yaşıyormuş. Bir gün, Elif gölün hikayesini öğrenmiş ve bu sihirli göle gidip dilek tutmaya karar vermiş. Göl kenarına oturmuş, suların parlaklığına bakmış ve içinden fısıldamış: “Tek dileğim, ailemle yeniden bir araya gelmek.”

Ancak Elif’in dileği gerçekleşmemiş. Elif çok üzülmüş ve kendi kendine mırıldanmış: “Demek ki bu göl gerçekten dilekleri gerçekleştirmiyor. Belki de bir masaldır sadece…” Ama Elif’in kalbi o an için kırgınlık ve öfkeyle doluymuş. Gölün sihri, böyle duygularla dolu kalplerden gelen dilekleri kabul etmezmiş.

Elif, kasabada zaman geçirdikçe insanların sıcaklığını ve yardımseverliğini fark etmiş. Kasaba halkı ona yemek vermiş, dertlerini dinlemiş ve Elif’e her gün sevgi dolu davranmış. Elif’in kalbindeki kırgınlıklar yavaş yavaş eriyip gitmiş. Sevgi ve umut, kalbinde yeniden filizlenmiş.

Bir gece, ay ışığı gölün yüzeyine vururken, Elif tekrar göl kenarına gitmiş. Bu kez, kalbinde sadece sevgi ve masumiyet varmış. Gölün kenarına oturmuş, gözlerini kapamış ve saf bir kalple dileğini tekrar etmiş: “Ailemle yeniden bir araya gelmek istiyorum.”

Ertesi sabah, Elif bir ses duyup dışarı çıkmış. Karşısında kim duruyormuş dersiniz? Ailesi! Elif şaşkınlıkla onlara sarılmış ve gözyaşları içinde şöyle demiş: “Sizi çok özledim. Bu bir mucize olmalı!”

O günden sonra, Gizemli Göl sadece Elif için değil, kasabadaki herkes için daha özel bir yer haline gelmiş. Çocuklar göl kenarında masallar anlatmış, rüya gibi dilekler tutmuş ve her gece gökyüzünü izleyerek uykuya dalmış. Göl, kasabanın sevgisiyle ışıldamaya devam etmiş.