Çocuk Masalları

Bir zamanlar, yıldızlı bir gecede gökyüzüne hayranlıkla bakan Minik adında bir kedi yaşardı. Minik, ay ışığını çok severdi ve ayın parlaklığına hayran kalırdı. Bir gece, ay ışığı gökyüzünden kayboldu ve her yer karanlığa büründü. Minik çok şaşırdı.

“Olamaz! Ay ışığı olmadan orman çok sessiz ve karanlık olacak,” diye düşündü. Hemen bir çözüm aramaya karar verdi. Ertesi sabah, ormanın bilge kaplumbağası Kabuğa gitti. Minik, “Ay ışığı kayboldu. Ne yapabilirim?” diye sordu.

Kabuğ, uzun bir nefes aldı ve, “Ay ışığını geri getirmenin tek yolu, Ay Taşı’nı bulmaktır. Ay Taşı, ayın ışığını saklar. Ancak onu bulmak için cesur olmalısın,” dedi.

Minik, cesaretini toplayıp yola koyuldu. İlk durağı, Yıldız Deresi’ydi. Dere kıyısında bir baykuş oturuyordu. Baykuş, “Ay Taşı’nı arıyorsan kuzeye gitmelisin. Ancak dikkat et, orası çok rüzgarlıdır,” dedi.

Minik kuzeye doğru yürüdü. Yolculuğu sırasında ormanın karanlık bir köşesine ulaştı. Orada küçük bir ateş böceğiyle karşılaştı. Ateş böceği, “Eğer karanlıktan korkmuyorsan, seni Ay Taşı’nın bulunduğu mağaraya götürebilirim,” dedi.

Minik, ateş böceğinin ışığını takip ederek bir mağaraya ulaştı. Mağaranın içinde pırıl pırıl parlayan bir taş vardı. Ama taşı koruyan bir büyülü sis, Minik’e seslendi:
“Bu taşı yalnızca dostlukla ve iyilikle kullanabilirsin. Ay ışığını paylaşmaya hazır mısın?”

Minik, “Evet, ay ışığı olmadan ormanda herkes mutsuz olur. Onu herkesle paylaşacağım,” dedi. Sis dağıldı ve Ay Taşı, Minik’in patilerine dokundu. Taş hafifçe parladı ve bir anda gökyüzüne doğru yükseldi.

Ay Taşı, ay ışığını geri getirmişti! Gökyüzü tekrar parladı, orman ışıl ışıl oldu. Minik, cesareti sayesinde herkesi karanlıktan kurtarmıştı.

O günden sonra, Minik ormanın en sevilen kahramanlarından biri oldu. Ve her gece ay ışığında oynarken, bir daha asla karanlıktan korkmamayı öğrendi.