Çocuk Masalları

Ay Işığını Arayan Kirpi Çocuk Masalı

Bir zamanlar, ormanın en sessiz köşesinde yaşayan Tombik adında bir kirpi vardı. Tombik’in en sevdiği şey, geceleri parlayan ay ışığında dolaşmaktı. Ay ışığı, Tombik’e her zaman huzur verir ve ormanı büyülü bir yer gibi gösterirdi. Ama bir gece, gökyüzüne baktığında ayı göremedi. Her yer karanlıktı ve yıldızlar bile sönük görünüyordu.

Tombik, "Ay ışığı nereye gitmiş olabilir? Onsuz her şey karanlık ve sessiz," diye düşündü. Bu durumu değiştirmek için bir plan yaptı ve ay ışığını bulmaya karar verdi. İlk durağı ormanın kenarındaki büyük göl oldu. Tombik, "Belki ay ışığı gölün sularına saklanmıştır," diye düşündü.

Göl kenarına vardığında, orada oturan bir ördek gördü. Tombik, "Ördek kardeş, ay ışığını gördün mü?" diye sordu. Ördek, "Hayır, Tombik, ama gölün kenarındaki taşlara bak. Belki bir ipucu bulabilirsin," dedi. Tombik taşlara dikkatlice baktı ve bir taşın diğerlerinden daha parlak olduğunu fark etti. Parlak bir gümüş taş buldu. Tombik, "Bu ay ışığının bir parçası olmalı!" diye düşündü ve taşı alıp yoluna devam etti.

Yolculuğu sırasında Tombik, bir açıklığa geldi. Burada büyük ve bilgili baykuşla karşılaştı. Baykuş, "Ay ışığı kaybolduğundan beri yıldızlar bile üzgün görünüyor," dedi. Tombik, "Peki, ne yapmalıyım? Ay ışığını nasıl bulabilirim?" diye sordu. Baykuş, "Yıldızlar sana yardım edebilir. Onları dikkatlice izle, çünkü sana bir yol gösterebilirler," dedi ve gökyüzüne doğru uçtu.

Tombik yıldızlara baktığında, onların bir yol oluşturduğunu fark etti. Bu yolu takip etti ve sonunda büyük, karanlık bir mağaraya ulaştı. Mağaranın girişinde hafifçe parlayan bir ışık vardı. Tombik heyecanla mağaraya girdi ve ışığın kaynağını buldu: Bu, Ay’dı! Ama Ay çok üzgün görünüyordu ve parlamıyordu.

Tombik, "Ay, neden burada saklanıyorsun? Gökyüzü sen olmadan çok karanlık," diye sordu. Ay, "Beni kimse fark etmiyor. Parlamanın bir anlamı yok," dedi üzgün bir sesle. Tombik, "Ama bu doğru değil! Sen her gece ormana ışık getiriyorsun. Hepimiz seni seviyoruz ve ışığın olmadan kaybolmuş gibi hissediyoruz," dedi.

Tombik’in sözlerinden çok etkilenen Ay, "Bunu gerçekten söylüyor musun, Tombik?" diye sordu. Tombik, "Tabii ki! Sen hepimiz için çok özelsin," dedi. Ay bu sözlerden mutlu oldu ve yeniden gökyüzüne çıkmaya karar verdi. Mağaradan yavaşça yükselirken, ışığı ormana yayılmaya başladı.

O gece, ay ışığı her yeri aydınlattı. Göl, orman ve yıldızlar, Ay’ın ışığıyla yeniden hayat buldu. Orman sakinleri, Tombik’in cesareti sayesinde ay ışığını geri getirdiği için mutlulukla dans etti. Tombik, "Hayalim gerçekleşti. Hepimiz tekrar ışığa kavuştuk!" dedi ve gururla gülümsedi.

O günden sonra, Tombik sadece bir kirpi değil, ay ışığını geri getiren bir kahraman olarak tanındı. Ve her gece, ay ışığı altında yürürken gökyüzüne bakar ve Ay’a teşekkür ederdi.